Τα διφωσφονικά είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία παθήσεων όπως η οστεοπόρωση, οστικές μεταστάσεις και άλλα προβλήματα που σχετίζονται με την απώλεια οστικής μάζας. Δρουν αναστέλλοντας τη δράση των οστεοκλαστών, των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για την απορρόφηση του οστού, βοηθώντας έτσι στη διατήρηση και την αύξηση της οστικής πυκνότητας. Ωστόσο, η χρήση τους έχει συνδεθεί με ορισμένους κινδύνους, ιδιαίτερα όσον αφορά τις χειρουργικές επεμβάσεις στο στόμα. 

Μία από τις πιο σημαντικές επιπλοκές που μπορεί να προκύψει είναι η οστεονέκρωση των γνάθων (MRONJ – Medication-Related Osteonecrosis of the Jaw). Αυτή η κατάσταση μπορεί να εμφανιστεί μετά από επεμβάσεις όπως εξαγωγές δοντιών ή εμφύτευση, όπου οστό εκτίθεται ή τραυματίζεται. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, διόγκωση, φλεγμονή των ούλων και εκτεθειμένο οστό που δεν επουλώνεται. 

Οι ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά, ιδιαίτερα ενδοφλέβια μορφές για την αντιμετώπιση μεταστατικών καρκίνων, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για την εμφάνιση MRONJ. Η από του στόματος χορήγηση για την οστεοπόρωση παρουσιάζει μικρότερο αλλά υπαρκτό κίνδυνο. 

Για τη μείωση του κινδύνου αυτών των επιπλοκών, η συνεργασία μεταξύ οδοντιάτρου και ιατρού είναι καθοριστική. Πριν από οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση στο στόμα, οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνουν τον οδοντίατρο για τη χρήση διφωσφονικών και να αξιολογείται η γενική τους κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συστηθεί η προσωρινή διακοπή των φαρμάκων, πάντα με τη συμβουλή του θεράποντος ιατρού. 

Επιπλέον, η σωστή προεγχειρητική φροντίδα και η αποφυγή τραυματισμών των ούλων και των οστών κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων είναι βασικές. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, η συστηματική παρακολούθηση για σημεία μόλυνσης ή επιπλοκών είναι κρίσιμη για την έγκαιρη αντιμετώπιση. 

Συμπερασματικά, η γνώση της σχέσης των διφωσφονικών με τη χειρουργική του στόματος είναι απαραίτητη για την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών και τη διασφάλιση της υγείας των ασθενών.